هیچ با خود فکر کرده اید هفت شین یعنی چی؟
چی شد که یکدفعه ای شد هفت سین؟
وسائل مورد نیاز هفت شین چیه؟
قبل از اینکه بحثی را شروع کنم باید بگویم که متاسفانه جوانان ایرانی تنها تاریخ 31 سال قبل خود را میدانند و هیچ آگاهی به این تاریخ پرفراز و نشیب 2569ساله ندارند
هفت شین به رسم پیشوازی عید نوروز وسائل آن را میچینند و به استقبال بهار میروند
هفت شین شامل: شمع(بعضا شیر هم به جاش میگذارند),می(شراب),شهد(عسل),شمشاد,شکر,شیرینی,شابه(میوه)
اینکه سفره ی هفت شین را بر عدد هفت بنا نهادند، شاید به این دلیل باشد که عدد هفت دارای جاگاه مقدس و خاصی بوده است. چراکه واژگان هفت آسمان، هفت دریا، هفت گیاه وتقسیم بندی هفت روز هفته، خود نشان از اهمیت این عدد نزد ایرانیان بوده وهست. از سوی دیگر شاید بتوان برپایى سفره هفت سین را بر اساس یادبودی از هفت امشاسپندان دانست به گونه ای که هفت امشاسپندان مقدس از جمله اهورامزدا(به معنى سرور دانا)، و هومن (اندیشه نیک ) ، اردیبهشت (پاکى وراستى )، شهریور (شهریارى آرزو شده با کشور جاودانى )، سپندارمزد (عشق و پارسایى ) ، خرداد (رسایى و کمال ) و امرداد (نگهبان گیاهان) بوده اند
آنچه که در سفره هفت شین قرار می‌گیرد، باید دارای هفت خصوصیت باشد:
1. پارسی باشد
2. با بند واژه‌ی ش آغاز شود
3. ریشه‌ی گیاهی داشته باشد
4. خوردنی باشد
5. اسم مرکب نباشد
6. برای بدن سودمند باشد
آینه و کتاب مقدس در کنار آن هم از اجزائی است که تقریباً در هر سفرهٔ هفت شین چیده می‌شود. برخی بر این باورند که سکه که نماد «دارایی» وآب که نماد «پاکی و روشنایی» است بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره میگذارند.
باشد که از این رسم کهن حفاظت شود و به آن عمل نمود؛امید است که سال آينده سال 2569 شاهنشاهی ایرانی را به جای سال 1389 عربی اسلامی جشن بگيريم و البته با هفت شین
۶ نظر:
گفتید واژه باید پارسی باشه. شراب واژه تازیه از ریشه‌ی شرب و معادل پارسیش (می) با شین آغاز نمیشه.
شمع هم به خاطر "ع" آخرش روشنه که تازیه. تازه خوراکی هم نیست. همون شیر درست تر به نظر می‌آد
درود بر شما
صحبت شما کاملا متین است و تشکر میکنم از هوشمندی شما
دروغ است
پیشینه
بنا بر اطلاعات دانشنامه ایرانیکا تاریخچه این سنت مبهم است. در یک دوبیتی نسبتا متاخر آن را از زمان کیانیان بصورت هفت شین دانسته که شامل مواردی چون (شهد، شیر، شراب، شکر ناب، شمع و شمشاد) می‌شده‌است.[۲] با این حال به روشنی این نظر مردود است[نیازمند منبع]، چرا که «شهد» و «شراب» هردو واژه‌هایی عربی هستند. ایدهٔ «هفت شین» بیشتر توسط شبکه‌های فارسی زبان خارج از ایران[نیازمند منبع] پشتیبانی شده و گفته می‌شود که شراب پس از اسلام و به دلیل باورهای اسلامی، جایش را به سرکه داده‌است و هفت شین به هفت سین تبدیل شده‌است، حال آنکه واژهٔ شراب، خود پس از اسلام به ایران وارد شد[نیازمند منبع] و پیش از آن در فارسی از «می» بدین منظور استفاده می‌شده‌است.
در زمان هخامنشیان در نوروز به روی هفت ظرف چینی غذا می‌گذاشتند که به آن هفت چین یا هفت چیدنی می‌گفتند.[نیازمند منبع] در کتاب فروری آمده‌است در روزگار ساسانیان، قاب‌های زیبای منقوش و گرانبها از جنس کائولین، از چین به ایران وارد می‌شد. یکی از کالاهای مهم بازرگانی چین و ایران همین ظرف‌هایی بود که بعدها به نام کشوری که از آن آمده بودند «چینی» نام گذاری شد و به گویشی دیگر به شکل سینی و به صورت معرب «سینی» در ایران رواج یافتند.
چنانچه مسلمانان قرآن، زرتشتیان اوستا و کلیمیان تورات را بر بالای سفره‌هایشان جای می‌دهند. بر سر سفره زرتشتیان در کنار اسپند و سنجد، «آویشن» هم دیده می‌شود که به گفته موبد فیروزگری خاصیت ضدعفونی کننده و دارویی دارد و به نیت سلامتی و بیشتر به حالت تبرک بر سر سفره گذاشته می‌شود.
دروغ است
پیشینه
بنا بر اطلاعات دانشنامه ایرانیکا تاریخچه این سنت مبهم است. در یک دوبیتی نسبتا متاخر آن را از زمان کیانیان بصورت هفت شین دانسته که شامل مواردی چون (شهد، شیر، شراب، شکر ناب، شمع و شمشاد) می‌شده‌است.[۲] با این حال به روشنی این نظر مردود است[نیازمند منبع]، چرا که «شهد» و «شراب» هردو واژه‌هایی عربی هستند. ایدهٔ «هفت شین» بیشتر توسط شبکه‌های فارسی زبان خارج از ایران[نیازمند منبع] پشتیبانی شده و گفته می‌شود که شراب پس از اسلام و به دلیل باورهای اسلامی، جایش را به سرکه داده‌است و هفت شین به هفت سین تبدیل شده‌است، حال آنکه واژهٔ شراب، خود پس از اسلام به ایران وارد شد[نیازمند منبع] و پیش از آن در فارسی از «می» بدین منظور استفاده می‌شده‌است.
در زمان هخامنشیان در نوروز به روی هفت ظرف چینی غذا می‌گذاشتند که به آن هفت چین یا هفت چیدنی می‌گفتند.[نیازمند منبع] در کتاب فروری آمده‌است در روزگار ساسانیان، قاب‌های زیبای منقوش و گرانبها از جنس کائولین، از چین به ایران وارد می‌شد. یکی از کالاهای مهم بازرگانی چین و ایران همین ظرف‌هایی بود که بعدها به نام کشوری که از آن آمده بودند «چینی» نام گذاری شد و به گویشی دیگر به شکل سینی و به صورت معرب «سینی» در ایران رواج یافتند.
چنانچه مسلمانان قرآن، زرتشتیان اوستا و کلیمیان تورات را بر بالای سفره‌هایشان جای می‌دهند. بر سر سفره زرتشتیان در کنار اسپند و سنجد، «آویشن» هم دیده می‌شود که به گفته موبد فیروزگری خاصیت ضدعفونی کننده و دارویی دارد و به نیت سلامتی و بیشتر به حالت تبرک بر سر سفره گذاشته می‌شود.
درود بر شما
از مطلب کامل شما استفاده کرده ایم
سپاس
Hi Hitler
salam Mard! Az Webloget kheyli khosham umad
Chanta Soal e Khafan Dashtam
age mishe in ID mo add kon karet daram
Manam asheghe hitler am va ye nazism am :)
PITMAN_MARE@YAHOO.com
heil hitler
ارسال یک نظر