با اندوه بسیار خبر فوت دکتر "عبدالمجید مجیدی" را دریافتم..
درگذشت این وزیر نیک نظام پیشین و این یکی دیگر از خدمتگذاران شایسته و نجیب میهن را که نمادی از درستی و تلاش برای ساخت ایرانی بهتر بود، به خانواده وی و مجموع خدمتگذاران راستین میهن و ایران دوستان تسلیت میگویم..
شادروان دکتر مجیدی در سال ۱۳۰۷ چشم به جهان گشود. پدرش از وکلای بنام دادگستری و از فعالان سیاسی زمان خود بود. بدین سان، عبدالمجید مجیدی نخستین درس‌های سیاست را در محیط خانواده آموخت. به گفته خودش «از دوران دبستان کلّه اش بوی قرمه سبزی می‌داد»!
در دوران دبیرستان و نیز طی دوران تحصیل در دانشکده حقوق، مجیدی جزو جوانان چپگرا بود. با همین افکار و آرمان‌های چپگرایانه، در ۲۱ سالگی برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و در رشته حقوق قضایی دکترا گرفت.
در اسفندماه سال ۱۳۳۱ (حدود مارچ ۱۹۵۳) به ایران بازگشت. در این زمان دکتر مصدق نخست وزیر بود و پدرش که از قدیم با مصدق دوستی و رابطه داشت احساسات او را در جهت طرفداری از مصدق بر می‌انگیخت.
در سال‌های بعد از انقلاب، دکتر مجیدی راجع به آن دوران و اوضاع و احوالی که منجر به واقعه ۲۸ مرداد شد، چنین اظهار داشت:
«من معتقدم که اگر امروز مملکت ما به این سرازیری، به این ورطه مهلک افتاده، به خاطر شکافی است که در آن دوران بین رییس دولت و شخص شاه به وجود آمد. اگر آن شکاف در آن ایام به وجود نیامده بود ما امروز در این وضعیت نبودیم. اگر در آن موقع شاه مملکت و مصدق که نخست وزیر و مورد تأیید اکثریت قاطع مردم بود با هم نشسته بودند و به آینده مملکت فکر می‌کردند، امروز مملکت ما به این روز نمی‌افتاد. در آن موقع من فکر می‌کردم مصدق دارد کار درستی می‌کند و راه درستی می‌رود ولی امروز می‌دانم که مصدق می‌بایستی دید بلندمدت تری می‌داشت. آن شکافی که بین شاه و مصدق پیش آمد یک مقداری مسؤولش مصدق است».
در بازگشت به ایران، دکتر مجیدی یک/دو سال زیر نظر پدرش در رشته وکالت دادگستری کارآموزی کرد. سپس در بانک توسعه صادرات به کار پرداخت. در سال ۱۳۳۵ زمانی که ابوالحسن ابتهاج ریاست سازمان برنامه را بر عهده داشت به عنوان کارشناس اقتصادی به استخدام سازمان برنامه در آمد. چهار سال بعد به آمریکا اعزام شد و در رشته مدیریت دولتی از دانشگاه‌هاروارد فوق لیسانس گرفت. چندی پس از مراجعت به ایران، در کابینه امیرعباس هویدا به سمت معاون نخست وزیر و رییس دفتر بودجه منصوب شد. دو سال بعد، مسؤولیت وزارت تولیدات کشاورزی و مواد مصرفی و در سال ۱۳۴۷ وزارت کار و امور اجتماعی را بر عهده گرفت. در سال ۱۳۵۱ در مقام وزیر مشاور و رییس سازمان برنامه و بودجه، مسؤولیت تجدید نظر در برنامه پنجم و حل و فصل مسائل ناشی از افرایش بهای نفت را عهده دار شد. در آخرین ماه‌های سلطنت محمدرضا شاه او نیز مانند هویدا بازداشت شد و در غوغای انقلاب از زندان گریخت، چند ماهی در خفا زیست و آنگاه خود را به فرانسه رساند و سال‌های واپسین زندگی وی کنار دو دخترش که از همسر فقید وی، هنرمند شهیر، منیر وکیلی، بر جای مانده اند در آمریکا گذشت.
دکتر عبدالمجید مجیدی، نام نیک و کارنامه ای مثبت از خدمات مملکتی، به ویژه در امور اقتصادی و مالی از خود بر جای نهاده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر