اين كه چرا افراد براي ديگران پاپوش و شايعه درست ميكنند دلايل مختلفي دارد ميشود گفت كه بيشترين دلايل شامل حس حقارت جلب توجه فرافكني پرخاشگري و دشمني كه در ادامه مطلب بيشتر با اينها آشنا ميشويم ( اين مطلب رو عمدا نوشتم كه قابل توجه كساني باشد كه زودباور و تاثير پذير هستند )
1- حس حقارت : فرض كنيد خواننده اي مشهور در سالهايي كه هنوز معروف نشده رفيق يا رقيب خواننده ديگري بوده است حالا او مشهور شده است و خواننده مورد نظر به هر علتي نتوانسته مثل او بشود و در بين مردم محبوب باشد او از اين توجه هاي بسيار محروم بوده و كافي است اتفاقي مبهم براي آن خواننده مشهور بيفتد و يا حتي نيفتد آن وقت خواننده مورد نظر دست به شايعه سازي مي زند و خشت كج اول گذاشته مي شود
2- جلب توجه : همان طور كه گفتيم شايعات معمولا يكي از ماده هاي جذاب گپ و گفتگو هاي احتماعي هستند معمولا به شخص گوينده شايعه توجه بيشتري مي شود ما حتي اگر از موضوع شايعه خيلي دور باشيم نقل شايعه نياز به جلب توجه ما را تامين مي كند
3- فرافكني : معمولا افراد مشهور و زندگي خصوصي شان شايعاتي هست كه لاقل در بين عموم مردم نابهنجار تلقي مي شود اين شايعات مي تواند از فردي شروع شود كه در زندگي خصوصي خودش دست به همين كارهاي نابهنجار زده و براي اين كه تعارض بين وجدان و واقعيت غير قابل قبول خود را حل كند و اضطراب خود را كاهش دهد اين كار غير اخلاقي را به شخص ديگري نسبت مي دهد اين ديگري مي تواند فردي مشهور باشد و در نتيجه پايه يك شايعه ريخته مي شود
4- پرخاشگري و دشمني : براي يك پرخاشگر حتما نبايد پاي ضربه زدن به فردي ديگر ضربه اي از نوع فيزيكي در ميان باشد پرخاشگري ها مي توانند كلامي باشند بهتان غيبت و شايعه مي توانند از انواع جنگ رواني باشند و مي توانند به علت پرخاشگري و دشمني با فرد يا جماعتي كه به هر علتي دوستشان نداريم بيان شود
منبع : كتاب روانشناسي اعتراض نويسنده مانوئل جي اسميت
در مقاله بعدي سعي خواهم كرد راههاي سركوب شايعه را بگويم از همين كتاب كه در بالا ذكر شد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر