قدم اول : ببينيد آيا واقعا شايعه اي وجود دارد يا نه؟ يعني زيركانه كاري را كه قراولان رومي انجام مي دادند ( داستان قراولان رومي چنين بوده است كه در امپراتورهاي روم باستان چنان دچار بلاي شايعه شده بودند كه عده اي را به عنوان قراولان شايعه به كار گماشته بودند وظيفه اين افراد رفتن به ميان مردم و گزارش كردن شنيده هاي خود به قصر امپراتور بود ماجراهاي روزمره اي كه به اين صورت به قصر مي رسيد محك خوبي براي سنجش افكار عمومي بود ) توسط اعضاي گروه خود انجام دهيد ممكن است خبر گستردگيشايعه توسط يك فرد خودش يك شايعه دروغ باشد
قدم دوم : اگر مي توانيد به هر نحو مستقيم يا غير مستقيم ( مثال در بعضي موارد توسط رسانه هاي عمومي ) پلي ارتباطي بين خودتان و شايعه شنوندگان ايجاد كنيد در مورد مقابله با شايعه هاي فراگير قبل از هر چيز بايد رسانه هايي وجود داشته باشد كه مردم به آنها اعتماد كنند طبق مدل زماني شايعه به هرحال اگر سكوت هم كنيد شايعه فروكش مي كند اما ممكن است در طي اوج گستردگي شايعه شما هزينه هاي زيادي بپردازيد هر نوع اعلام سكوت يا پاسخ ندادن به گسترش شايعه كمك مي كند ديگران فكر مي كنند حتما چيزي وجود دارد كه آنها چيزي نمي گويند
قدم سوم : اگر قسمتي از شايعه درست است آن قسمت را مشخص كرده و تاييد كنيد اين براي اطمينان شنونده به شما كمك مي كند
قدم چهارم : قسمت هاي غلط شايعه را توسط منابع معتبر تكذيب كنيد
قدم پنجم : حقيقت را خيلي روشن با قاطعيت و جوري كه به ياد افراد بماند توسط همان منابع اعلام كنيد
منبع : كتاب روانشناسي اعتراض نويسنده مانوئل جي اسميت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر