۲.فرمان زبان :
زبان پارسی مانند روان توده ی ماست . این زبان از آن تیره ی ویژه ای ( فارس زبان ) نیست. بلکه از آن همه مردم ایران است. چه آذری ، چه کرد زبان ، چه تاجیک ، چه پشتون ، چه تا تی و چه تالشی ، چه اوستی و آسی چه کروات و چه ... .
پس پارسی عریز را پاسدار باشیم و آن را از آمیزش با زبانهای دیگر به دور نگهداریم.کاربرد بی جای واژگان بیگانه در گفتار و نوشتار ، به جنون ماننده است . اکنون زمان فخر فروشی به واسطه تازی دانی به سر آمده و تازی دانی مباهات و علم به شمار نمیرود. همچنین باید گویش ها و نیم زبانهای دیرین پارسی ، همچون کردی . لری بلوچی . تاتی و تالشی و..... پشتیبانی کنیم. واز همه مهمتر نام و یادمان آذری از میان رفته بواسطه ترکی را زنده نگهداریم .
آشکارا میگوئیم در آذربایگان ترک وجود ندارد. ایرانیان نژاده همان کردان و آذربایگانیا ن اند . که کردان به واسطه شاخه مذهبیشان و آذری ها به واسطه گویش عارض شده بر آنها شاخص شده اند . ولی تورکی در دیار زرتشت زبانی است بیرونی و عاریتی و پارسی زبانی است محوری.
چه سان نسوزم و آتش به خشک وتر نزنم .............که دیار زرتشت حرف چنگیز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر