روزی روزگاری در ایران بزرگ

روزی میهنی بود، ایرانی بود،پادشاهی بود،آرزوهایی بود،فرداهایی بود،ملتی بود که دیگر رعیت نبود،امت نبود،ملت بود،ممالک محروثه ای نبود،کشور بود،پیشرفت بود،صنعت بود،مدرنیته بود،قدرتی در منطقه بود،پرستیژی در نقشه جامعه شناختی جهان بود،پاسپورتی بود که در فرودگاه لندن به همراه دو کشور آمریکا و استرالیا ، تنها دارندگان این پاسپورت بدون چک شدن و بدون ایستادن در صف وارد لابی خروجی میشدند ( المپیک لندن)، سیاستهای نفتی مبتنی بر مصالح ملی بود،هنر و فرهنگ و ادبی بود،سیاستی بود هرچند می لنگید ولی پایا و پویایی داشت،جشنهای ملی بود،جشن هنر شیراز بود،اقتصاد پایا و ثابت در حال رشد بود،البته بی بی سی فارسی بود که به نقض حقوق بشر در این کشور هجمه انسانمدار میبرد!
،شاهی که مدام مورد پرسش بود که چرا ایران را سوئیس نکرده ، و او میگفت ما ژاپن خاورمیانه خواهیم شد بزودی، و مردمی بودند،وضعشان بد نبود،رو به رشد،خانه دار شدن حق مسلمی بود که داشتند،سندیکای کارگری بود،اصناف بودند،اشکالاتی بود که باید رفع میشد و مردم این اشکالات را بر نمی تافتند.روشنفکرانی که یقه شاه را گرفتند که چرا سوئد و سوئیس نیستیم.صندوق رای را از شاه طلب داشتند ...
امروز ایرانی هست که کاش ممالک محروثه بود.همان روشنفکران هستند و بر سر مردم میکوبند که ما قرار نیست سوئیس باشیم از عربستان و قطر از نظر حقوق زنان جلوتریم سپاس از این حکومت،روشنفکرانی که امروز صندوق رای را که ته آن سوراخ است و رای از آن بیرون می افتد ضریح خود میدانند.
روشنفکرانی که اصلا نمی گویند اشتباه کردیم که غلط کردیم و باید خفه خون بگیریم قاعدتا.دادگستری عرفی شده دادگاه آخوندی قاجار،آموزش و پرورشی که مبتنی بر تعالیم دین باید باشد،کتبی که به میل حکام حذف و اضافه میشوند،امروز میگویند ایرانی هست که همه دنیا ملتش را بربر می شناسد،امروز ایرانی هست و رهبری چلاق و مردمی راضی از روزنه ای که به انها اجازه میدهند بین چهار نفر منتخب رهبر ، یکی را که مورد اشاره رهبر است از صندوق رای انتخاب کند،آری امروز ایرانی است،رئیس جمهورش روحانی است،همه خوشحالند که روزنه ای باز کرده اند.
بی بی سی فارسی هنوز هست و از موهبات رئیس جمهور منتخب و منتصب رهبر برای ملت میگوید.و ملتی که راضی است که پله پله به دموکراسی برسد.شاید با این پله ها صد سالی طول بکشد تا به حقوقی که سال 57 داشت برسد.
خاک بر سر ما.خاک بر سر اکثریت سفیه و اقلیتی وقیح،ملتی نیست مشتی آدم هستند دور هم ،کشوری نیست ، ایرانی نیست ...تنها نامی مانده و خاطراتی و من که غمگینم...
درود پدر...بدرود پدر ولی فرزندان ایرانت سفیهند و نادان،وقیحند و خائن.میگفتند تقصیر تو بوده که انها را آگاه بارنیاورده ای ولی زمانه در این مورد هم تو را روسفید و سربلند کرد.خیر تقصیر تو نبوده بلکه تو هم قربانی علت این سفاهت بودی،ژن معیوب است...
روشنفکرانی که تو را به هزار کار نکرده و جرم نداشته محکوم میکردند امروز آخوندی کثیف و جانی را هورا میکشند و به مردم قالب می کنند که بشتابید که فرصت از کف میرود.و اینها هنوز هم یقه تو را گرفته اند که...آری ژن معیوب است...